Drukte bij de keuken en een wandeling

Maandag hadden we zoals gewoonlijk een dag bij de stallen. We begonnen met een buitenrit (Karin, Charlotte, Lieke, Anna, Nicola, Pippa en ik), we gallopeerde veel tot tijdens de 2e galop Nicola’s paard Bart een behoorlijke bok gaf en ze eraf viel. Ze voelde zich niet helemaal goed en is met Pippa omgekeerd naar de stallen. We zijn met z’n vijfen verder gegaan en hebben nog een klein gallopje gedaan. Tijdens de rit hebben we eigenlijk amper wat gezien behalve impalas. Terug bij de stallen heb ik Solar weer gewassen met anti jeuk shampoo. Na de lunch ben ik samen met Lieke een stuk door het reservaat gaan lopen met Electra en Twin. Ik had Electra aan de hand en Lieke had Twin. Twin heeft iets aan z’n achterbeen waardoor hij vaak niet goed loopt en hij moet van de arts nu iedere dag voor 2 weken 20min aan de hand lopen en mag niet gereden worden. Electra is een oud paard die een probleem met z’n knie heeft en de laatste weken niet goed meer loopt. Omdat bijde dus vooral in de wei staan vond Traci het een goed idee om met ze het reservaat in te gaan voor een wandeling. Na de wandeling heb ik geholpen de paarden naar binnen te brengen en hebben we met z’n alle het gras opgeruimd in de wei.
’s Avonds hoefde we alleen maar voor ons vieren te koken omdat Traci met haar familie in het huis at. En het was me een avond zeg. Ik liep als eerste naar de keuken en toen ik daar aankwam hoorde ik vanalles in de bosjes verdwijnen. Ik liep langzaam naar de knop om de lampen aan te doen en ging snel in de keuken staan. De lampen deden er helaas lang over om aan te gaan en ondertussen hoorde ik allemaal takken breken. Gelukkig kwam Charlotte vrij snel met haar mega zaklamp en er bleek een hele kudde buffels bij de waterplek te zijn. We schenen in de struiken en overal lichte ogen op, scary! We begonnen met koken en af en toe hoorde we wat takken breken en wat buffels briezen. Toen kwam Karin met de vraag waar onse sleutel was. Wij gingen samen naar het huisje, de hele hut doorgezocht maar geen sleutel te vinden. We besloten de eekhoorns de schuld te geven en hoopte de sleutel in de ochtend te vinden. Toen we weer bij de keuken kwamen zag ik bij mijn vest en camera, de sleutel. Ik weet niet waarom ik die heb meegenomen maargoed, de sleutel was terug. We gingen verder met koken en ook Lieke kwam helpen. We maakte een ovenschotel met gehakt, brocolie, aardappel en kaassaus. Toen het in de oven stond hoorde Lieke en ik opeens een Hyena erg dichtbij (links van de waterplek). We deden de muziek uit en gingen met z’n alle op de stoelen voor de keuken zitten luisteren. Vrij snel hoorde we paniek uitbreken bij de buffels, ze leken om de waterplek heen richting de keuken te komen dus we gingen voor alle veiligheid in de keuken zitten. Even later hoorde we de hyena weer, deze keer rechts van de waterplek en iets verder weg. Snel kwam er een reactie van een hyena die verderweg was, waarschijnlijk aan de andere kant van het hek. Ze communiceerde een tijdje en toen werd het weer rustig. We deden een controle met Charlottes zaklamp om te kijken waar de buffels waren en ze zaten nu overal aan de rechterkant van de keuken en waterplek. Het eten was klaar en we konden eten, het was heerlijk. Na het eten hoorde we takken breken, grote takken. We waren allemaal vrij zeker dat het geen buffels konden zijn, het kwam dichterbij en het leek wel alsof de boel werd gesloopt. Olifanten, op z’n minst twee. We gingen verder richting de waterplek zitten, zo’n 20 meter voor de keuken hangt een electriciteits draad die olifanten tegen houd. Zo’n 10/20 achter het draad ligt de waterplek, dus de olifanten kunnen niet in de keuken komen maar wel erg dichtbij. We zaten met z’n vieren op de grond, ondertussen de buffels rechts van ons in de gaten aan het houden en hopend dat er een olifant kwam drinken. We hoorde ze zoooo dichtbij, maar we konden ze maar niet zien. Opeens hoorde we water, en het was wel duidelijk dat meneer/mevrouw de olifant aan het plassen was. Na een tijdje luisteren zagen we een grote schim bewegen tussen de bomen. Maar daar hield het ook bij op, ze kwamen niet drinken. We hoorden ze naar rechts lopen waardoor de buffels weer in paniek raakte en wij de keuken weer in gingen sinds de ogen wel erg dichtbij kwamen. Na een tijdje was het weer rustig, en toen kwam de hyena weer! Twee hyenas klonken samen gevolgd door een hoop impala kabaal, eetsmakelijk hyenas. Karin, Charlotte en ik hebben nog een tijdje bij de keuken gezeten maar toen we in de bosjes schenen leek het alsof de buffels waren gaan liggen. We hebben al schijnend op de bosjes de lampen uit gedaan en zijn naar onze bungalows gegaan. Eenmaal in bed hoorde ik de hyena weer maar daarna was het toch echt tijd om te slapen.

Dinsdagochtend ben ik tijdens mijn ontbijd naar de drinkplek gelopen om te kijken wat de olifanten hadden aangericht. En ja hoor, aardig wat bomen lagen plat en veral lag barst van bomen. Ze hebben net buiten het licht gestaan, argh! We hebben voor dat we naar de stallen gingen afscheid genomen van Traci’s familie. Omdat het hier ongeveer weer 30 graden is hadden we weinig zin om in een bak te gaan rijden en besloten we om nu het nog kan, te gaan zwemmen met de paarden. Traci moes ergens anders les geven maar we mochten met z’n vieren (Charlotte, Karin, Lieke en ik). Ieder op z’n paardje en Lieke op Oil Rig (ze heeft niet echt haar favorite paard). Eenmaal bij de dam zaten er wat vervet monkeys en liep er een duiker en impalas. De paarden vonden het super om te zwemmen, ik heb Solar nog nooit zo enthousiast gezien om het water in te gaan. Het was een groot succes!
Na het zwemmen zijn we terug gegaan naar bush-camp voor de lunch. We besloten om eens een wandeling door de bush te gaan maken in plaats van een game drive. Glen wist wel een leuke route, we reden naar het begin punt en begonnen met lopen. We kwamen koedoes tegen en hoorde een hoop impalas. Onderweg zagen resten van oude potten die heeeeeel lang geleden zijn gemaakt. Na een tijdje lopen hoorde Glen de buffels. We gingen de sporen volgen en zagen er eerst 1. We liepen stil achter Glen aan (die z’n geweer al had geladen) en volgde het spoor van verse mest en pootafdrukken. Uiteindelijk zagen we aan de overkant van de rivierbedding een sliert van buffels rennen. Ze gingen naar steve’s pan, een drinkplaat waar ook een uitkijkhuisje is. We liepen met een boog om de buffels heen en gingen naar het huisje. Helaas gingen de buffels niet drinken maar we hebben ze toch nog even gezien. De zon ging al onder en Glen was bang dat als we met z’n alle terug liepen de zon ons zou inhalen en we in het donker zouden eindigen. Omdat dat het laatste is wat je wil tussen leeuwen heeft hij ons bij het uitkijkhuisje gelaten en is hij terug naar de auto gerend om ons daarna op te halen. En hij heeft serieus gerend, voor het donker was hij terug met de auto. Dan kent hij het gebied hier ook erg goed dus hij kon in een rechte lijn naar de auto gaan, maar toch hadden wij verwacht dat hij er langer over zou doen. En wij hebben totaal niks gezien tijdens het wachten, geen enkel dier had zin om te gaan drinken, helaas. We zijn terug naar bush-camp gegaan en Traci heeft voos ons een salade gemaakt en een chocoladevla achtig toetje!

Foto’s : http://fivemonthsinsouthafrica.tumblr.com/